Զինվորը Հայոց լույսն աստվածային իր մեջ է կրում, Գենով հայկազուն նա միշտ զգում է կանչն հայրենիքի, Առյուծ Մհերի ոգին է արթնանում ու պաշտպանում է հողը հայրենի, Զինվորը հայոց լույսն աստվածային իր մեջ է կրում:

Հունիսի 18-ը Տյումենի հայերն այսուհետ կհիշեն որպես պատմական օր, քանի որ թեմակալ առաջնորդ Եզրաս արքեպիսկոպոս Ներսիսյանի ձեռամբ օծվեց և սրբագործվեց միասնական ջանքերով կառուցված հայկական եկեղեցին, որին տյումենահայությունը սպասել էր ավելի քան երեք տարի:

Լու՜յս, լու՜յս բարի, Հոգով օծված Տեր Հիսուսի, Հոգիները լցրու լույսով, սեր, օրհնությամբ, Օրը բարի լույս-ժպիտով թող արարվի, Քրիստոս Սիրով, Ազգս Հայոց միաբանվի:

Ո՜վ խորք մեծության և իմաստության, ընդունիր բռնվածիս, որ մեղքերով ընկել եմ ծովի խորքը:

Նրան սպանել են ուղղափառ հավատքը չուրանալու պատճառով։

Փա՜ռք Քեզ Տեր, որ մեր այս երկրային կյանքին խաղաղ օրեր ես պարգևում:

Սուրբ ես, Տե՛ր Աստված մեր, Հզոր և Փառավորյալ, որ նստում ես քերովբեական կառքում և լույս ծագեցնում Քո արարածների վրա: Լուսավորի՛ր մեզ, Տե՛ր, առավոտյան այս ժամին, որպեսզի, ցերեկվա լույսի ծագելով, մեզ վրա ծագի Քո մարդասիրության գութը:

-Հա՛յր, լավագո՛ւյնս կարգավորես Հայոց եկեղեցու բոլոր խնդիրները:

Նախ Հովհաննեսի Ավետարանում ասվել է. «Սկզբից էր Բանը» և «ամենայն ինչ նրանով եղավ... առանց նրա չեղավ ոչինչ, որ եղել է... Ճշմարտությունը նրանով էր... Կյանքը նրանով էր»:

Օրհնյա՛լ լինես, ո՛վ Աստված մեր, ամե՛ն ժամ հանի՛ր, լվա՛ մեզ և բարձրացրո՛ւ ընդդիմության և ընդարմության մահացու կործանումներից, նյութին կուլ գնալու ամոթալի՛ ու լպիրշ, բոլոր տեսակի ստրկություններից ու սովորույթներից, մահացու բոլոր մեղքերից, սնամիտ ու անիմաստու՛ն, սայթաքեցնող ու դատարկ, սարքովի ու արձանային գեղեցկություններից և սատանայի գայթակղության բոլո՛ր հմայություններից ու հիմարություններից, կախարդություններից ու բռնոտումներից ամենայն: Ամե՛ն և Ամե՛ն: